Dag 5 Bandung richting Borobudur

Hier al weer snel het nieuwe verslag. De wifi verbindingen zijn hier gratis en overal snel. De reacties die op de verslagen gegeven worden vinden wij weer heel leuk om te lezen, bedankt daarvoor. En El we hebben wel Doerian geroken bah wat vies maar nog niet geproefd.
Terwijl ik dit verslag ga typen gebeurt er iets bijzonders, we zitten bij het zwembad en uit de luidspeakers komt een nummer wat vandaag precies een jaar geleden tijdens de crematie van mijn moeder gespeeld werd alleen dan uitgevoerd door Ande Rieu, Time to say goodbye, een nummer wat ze zelf had uitgezocht. Heel bijzonder, met tranen stop ik even om na het nummer verder te gaan.

Vanmorgen weer vroeg op, we werden om 7 al opgehaald door Albert, de nachten zijn wel erg kort maar de dagen heerlijk lang. Aan het ontbijt zitten we allemaal wat stilletjes wakker te worden maar eenmaal in de bus zijn we weer wakker. Om tussendoor even antwoord te geven op Ans haar reactie, ja leuk we zien overal Nederlandse teksten, in de bus zien we op een gebouw staan Nederlandsche Handelsvereniging NV, en inderdaad veel Hollandse teksten bijvoorbeeld toilet gratis, welkom, polisi enz. Onze chauffeur en vele andere Indonesische mensen spreken Nederlands, erg makkelijk maar wel opletten wat je zegt. We zijn snel bij het station en lopen via het perron de trein in, ik neem alvast een foto…..maar we gaan de trein in om er gelijk weer aan de andere kant uit te gaan haha zo steken we nog een paar treinen door om vervolgens aan de andere kant van het station uit te komen bij onze trein. We hebben gereserveerde executive plaatsen. Compleet met voetensteuntjes, in de trein lopen treinstewardessen in KLM blauw en een conducteur met maar liefst drie strepen op zijn mouw en een pilotenpak. Verder nog een aantal beveiligers met mitrailleurs en achter de conducteur aan een administrateur die opschrijft welke plaatsen gecontroleerd zijn.
Om half 9 vertrekt de trein, de reis is werkelijk prachtig, de landschappen varieren van heuvels, bergen en vulkanen in West Java tot uiteindelijk vlakke landschappen in midden java ongeveer bij het einde. Je ziet het leven van de inwoners van dichtbij, de huisjes staan soms maar een meter of 4 vanaf het spoor, je ziet moeders de tandjes van de kinderen poetsen, je ziet een vrouw zich douchen in een buitendouche (wel met een soort scherm hoor) er staan natuurlijk weer mannen te plassen, kindjes tikkertje doen en met vliegers spelen en ze lachen allemaal. Kindjes staan met moeders te zwaaien naar de trein en als ze ons zien stoten ze elkaar aan en gaan hard naar ons zwaaien, blijkbaar zijn we een bezienswaardigheid. Waar je aan de voorkant van de huizen (meestal met een winkeltje op straat) de mannen ziet zie je aan de achterkant de vrouwen met elkaar praten, een vrouw legt een soort pannekoeken op een plaat op het dak van een huis, volgens Albert is het kroepoek die gedroogd wordt voordat het in de frituur gaat, ze zijn met de kinderen bezig, hangen de was op; jeetje wat hangt hier een was, ze hebben vast niet net als wij een middeltje voor de gekleurde was, de witte was, de zwarte was en ga maar door….sterker nog ze wassen hier alles op de hand. We horen veel van Albert over de cultuur en Albert hoort weer veel van ons over het Westen.
We zien kinderen op het vuilnis spelen, een vrouw haalt spullen uit de vuilnisbelt en overal ligt ook vuil in stapels voor het huis.
Bij de huizen hangen veel vogelkooitjes met in elk kooitje een vogeltje, blijkbaar leren ze de vogels mooi te zingen want daar kan geld mee verdiend worden, net als met het vliegeren zijn er wedstrijden die tussen dorpen gehouden worden, soms zelfs van een ander eiland, dan gaat het om wie de mooiste vlieger maakt die ook goed vliegt. Albert heeft vroeger ook veel vliegers gemaakt en wedstrijden gedaan. Zo leuk om de verhalen te horen en te zien dat kinderen zich nog buiten vermaken in plaats van op een ipad te spelen ;)
We zien heel veel rijstvelden waar de mensen aan het werk zijn, wat staan die mensen de hele dag voorover gebogen zijn. Bij de rijstvelden zie ik een groep mensen marcheren volgens Albert oefenen ze voor 17 augustus, dan vieren ze onafhankelijkheidsdag en zijn er wedstrijden.
Voor de huizen zie je soms grote vierkante bassins water, hierin zie ik op een gegeven moment een man staan de vissen. Het blijkt dat in deze bassins vis voor eigen gebruik en verkoop in de stalletjes zijn. Je ziet tijdens een treinreis leer je heel veel, maar we boffen dan ook erg met onze gids die heel veel in het Nederlands weet te vertellen en ook zelf op Java woont.
Honden zie je hier niet, nou ja ik heb er twee gezien, de mensen hier zijn over het algemeen Mohammedaan en wassen de handen en voeten heel veel keer per dag als er dan honden komen die gaan likken zijn ze weer vies vandaar hoeven ze ze niet. Aan het einde van de reis zagen we pas schapen, kippen en hanen lopen.
Tijdens de treinreis hebben we nog witte rijst en nasi rames gegeten, best lekker en maar 14 euro voor de hele groep, dat vinden wij dan wel weer leuk. Bij aankomst om 3 uur stonden Totong en Asep ons met de bus en koffers op te wachten en reden we in anderhalf uur naar hotel Sariswati, vlak bij de ingang van de Borobodur. Een mooi klein hotel met maar 20 kamers, waar je al het boedisme ziet, overal staan schalen met bloemetjes. We zijn nog even de straat opgegaan, wat een drukte en herrie totdat de gebeden en het gezang uit de Minaret komt en iedereen de moskee in verdwijnt, even is het heerlijk rustig op straat. JP koopt nog iets bij een stalletje een soort bladerdeeg gefrituurd met iets van minibanaan erin, lili en Monique eten mee. We hebben ons nog niet gewaagd aan de sate van een stalletje maar wie weet komt dat nog een keer…..
Guus en Fleur komen nu terug van een heerlijke massage we gaan nu aankleden, eten en naar bed want om half 5 moeten we klaar staan om bij de Borobudur naar de zonsopgang te kijken. Jullie een fijne dag en morgen ben ik er weer dan vanuit Yogjakarta.