Dag 19/ II bezoek aan de Pura Besakih Tempel

Vanmorgen weer een keer op tijd uit bed, 7 uur, eerst een goed ontbijt om vervolgens om 8 uur weg te rijden richting De Pura Besakih.
De Pura Besakih is de grootste tempel, Pura in het midden van Bali, ook wel de Moedertempel genoemd. De hindoeïstische tempel ligt op de hellingen van de vulkaan Gunung Agung.
Het is een heilig tempelcomplex gelegen op een berg en bereikbaar door een lange trap
Het is verplicht om een sarong te dragen zodat men bedekt genoeg gekleed is.. Daarnaast wordt het dragen van een selendang ook op prijs gesteld.
De trip ernaar toe duurde best lang, vooral om we Denpasar, de hoofdstad, moeten doorkruisen, het is weer eens een drukte van jewelste. De chauffeur zorgt er zelfs voor dat we samen met een racefietser die even naast en voor ons fietst, een derde rijstrook hebben, ten koste van een rijstrook van het tegemoetkomende verkeer natuurlijk. Acht het went het gaat gelukkig weer goed en we zitten niet meer heel vaak met samengeknepen billen. Midden op een enorm drukke rotonde waar je zowel links al rechtsom omheen kan (raar maar waar) ligt een hond te slapen en in de chaos rijdt iedereen er netjes omheen. Eenmaal de stad uit gaat het beter. Onderweg stoppen we voor een koffie maar het is er zo enorm vies dat de meeste cola bestellen, JP waagt de gok en neemt cappuccino, achteraf zegt hij dat er stukjes inzaten, bah bah we krijgen kokhalsneigingen.
Eenmaal aangekomen bij de tempel begint de naaikezerij, Made (onze chauffeur) had ons gewaarschuwd maar blijkbaar hebben we die informatie vantevoren niet goed opgeslagen…….eerst betalen we 150.000 IDR zo'n 10 euro om het dorp in te mogen rijden. Op het plein waar we de auto parkeren staan allemaal kraampjes waar Sarongs verkocht worden. We hebben echter onze eigen lange rokken en sjaal bij ons dus gebruiken die. Vervolgens moeten we 500.000 betalen (ongeveer 35 euro) om ons verplicht door een gids te laten begeleiden (die overigens weinig vertelt). Fleur moet naar de toilet en daar ook weer betalen, dat hebben we hier nog nergens hoeven doen. Daarna lopen we de stijle weg omhoog naar de tempel. Hoor ik het nu goed dat de dames van de stalletjes roepen dat sarongs maar dollar zijn??? Vandeweek op het strand betaalden we omgerekend 5 euro per stuk dat was echt de allerlaagste prijs die we krijgen konden en eerlijk is eerlijk we vonden het geen geld. Nu blijkt dat we ze hier later op de ochtend kopen voor 1,70 euro per stuk, je snapt er niets van want de handelaar verdient er iets aan maar het moet toch ook gemaakt worden, het is een groot raadsel.
Bij het omhoog lopen rijden er scooters die je tegen betaling omhoog brengen, het is namelijk 2 km stijl omhoog, JP maakt er (voor de foto!) dankbaar gebruik van, haha daar aangekomen blijkt dat het nog maar 200 meter was ipv 2 km. We worden bestookt door kinderen en vrouwen die smeken, en je daarbij aankijken met hun bruine vragende ogen, of je voor 1 euro een set kaarten wil kopen. Nee we doen het niet, wel maar een paar offertjes kopen voor boven op de tempel, niet duur, binnen de kortste keren staan er wel 6 vrouwen om je heen die wat willen verkopen. De tempel is prachtig en we lopen het complex over, de verhalen over Shiva, Brahma en ander goden kennen we wel. Op het complex lopen natuurlijk weer schattige kleutertjes met bruine oogjes en zwarte staartjes die op hun allerliefst kijken en vragen of we kaarten willen kopen, JP koopt van 2 meisjes een setje en geeft ze nog een fooi. Ze gaan met elkaar ruzie maken en een soort gemaakt huilen, we snappen er niets van ze hebben alletwee iets verkocht en hetzelfde bedrag gekregen. Het blijkt dat JP verschillende setjes heeft, hij ruilt bij 1 meiseje een set voor een set met andere afbeeldingen en dan zijn ze blij en lopen ze huppelend richting het dorpje. Boven aangekomen mogen we het hek van de hoogste tempel niet in. Er staat een priester op zijn gemak een sigaret te roken en laat ons niet toe, de gids wacht onder de trap maar als blijkt dat hij bij ons hoort mogen we naar boven. We laten het offertje zien en de priester zegt dat we moeten zitten op de grond. Nou dat doen we dan maar, leuk hoor, JP en Marei willen niet en blijven staan. We doen de priester na en bidden, doen bloemetjes op ons hoofd, achter onze oren, krijgen gele rijst tussen onze ogen en wassen ons gezicht met heilig water daarbij worden we ook gezegend. Maar dan komt het….. we moeten 10 euro!!! per persoon in een bakje doen en offeren voor de tempel nou ja zeg wat een oplichters, we betaalden al om binnen te komen, dan voor een gids en nu dit weer. Het is echt belachelijk, we kijken boos en hebben het er onderling over, JP heeft 350.000 IDR in zijn hand en de priester besluit dat dat voldoende is en neemt het allemaal. Ach het geloof is mooi, de tempels zijn mooi maar waarom er altijd weer misbruik gemaakt moet worden daar kan ik zo van balen, het is pure oplichterij. Nu snap ik ook waarom het vrij rustig is bij de tempel.Wat wel weer goedkoop is zijn de zelfgemaakte souvenirs, we kopen dan ook heel wat voor thuis, zijn benieuwd of het allemaal in de koffer past. JP koopt nog een Balinese hoofdband, bedoeld voor "de geest" en de focus. Haha werkt het?? JP blijft in elk geval gefocust op 1 ding ?! ;) Wat we trouwens niet snappen is dat er door 26 man twee gebouwen gemaakt worden om de ceremonie van de Full moon (over 2 dagen) te houden, Blijkbaar vieren ze de Volle maan elke keer en zijn dan twee weken bezig met het opbouwen?? Lekker efficiënt, je kan het toch beter laten staan?? maar nee daar is geen sprake van.
We vervolgen onze weg langs prachtige kronkelwegen door de bergen, we hebben inmiddels weer trek in eten en de chauffeur zoekt een restaurant op wat een prachtige ligging heeft met uitzicht op de groene terrassen aan de voet van de Gunung Agung, het uitzicht is adembenemend en we hebben geluk de wolken drijven weg en de vulkaan is prachtig te zien. We maken mooie foto's en eten wat.
Daarna op naar het dorp Tenganan, het staat beschreven in alle boekjes er zitten vrouwen kleden te weven, een bijzondere techniek. Echter er is niets aan, we zitten dus snel weer in de bus. Wat wel leuk is dat we vanuit de bus alles goed kunnen zien, er zijn onderweg veel ceremonies (ach ja het gaat hier wel op "het leven is een feest je moet alleen zelf de slingers ophangen"). Ook zien we dat er illegale hanengevechten zijn, gelukkig zien we de hanen niet maar we zien wel veel motors rijden met mensen achterop die grote afgedekte kooien in hun handen hebben. Ook al knap op een motor zitten met in elke hand een grote kooi. De hanengevechten zijn illegaal, indien er politie komt zijn de toeschouwers in 1 keer weg. We hebben ook geen behoefte om naar dit barbaarse gedoe te kijken (tenminste de vrouwen niet, die gelukkig nog altijd in de meerderheid zijn in de groep). Daarna rijden we terug naar huis. We hebben vandaag veel schoolkinderen gezien omdat de vakanties hier afgelopen zijn, ze marchanderen in uniform keurig over de weg naar bijvoorbeeld het plein waar gymles gegeven wordt. Dit is toch echt wel het leukste onderdeel, het rijden door de dorpjes het is zo veel wat je aan indrukken te verwerken krijgt, het is net of Java al maanden geleden is. Maar goed dat we foto's hebben en dit verslag zodat we het op het gemak nog eens kunnen herbeleven.
In de avond weer lekker en te veel gegeten daarna lili monique en ik nog even naar Seminyak, net op tijd geld gepind want tijdens het bestellen van de koffie is er kortsluiting (het regent) en gaat de stroom uit, we krijgen net 2 van de 3 bestelde koffie, drinken het op en rijden daarna weer naar de villa, waar we nog even een duik nemen, het is vies plakkerig weer, waarschijnlijk door de regen.
Het vliegt alweer voorbij, nog 1 dag en we vliegen naar Singapore.