Dag 8 Prambanan Tempel

Vannacht om 1 uur naar bed en heerlijk geslapen tot 6 uur in de ochtend. Vanmorgen hoorde je van alle kanten de mensen met elkaar zingen en bidden, soms hoorde je een vrouwenkoor en dan weer mannen, heel bijzonder om mee te maken en een veel mooier gehoor dan zo'n man alleen die aan het zingen en bidden is.
Bij het ontbijt werd Javaanse muziek gemaakt maar dan speciaal de rustgevende variant uit Yogjakarta. We zitten in hotel Royal Ambarrukmo. Nou het ontbijt is zeker koninklijk! nog nooit zoiets uitgebreids meegemaakt. Albert onze gids eet met ons mee en legt uit wat het allemaal is. Er worden smoothies voor je gemaakt, er staan kruidendranken speciaal voor de gezondheid. Sushi, er wordt omelet gemaakt, er staat een kok met deeg te goochelen en ineens is het mie, daarbij kip met kruiden, beef met kruiden en allerlei bakjes met tahoe, seroendeng, pepers enz om het nog lekkerder te maken, er zitten dames in Javaanse klederdracht achter buffetten met eten in mooie Javaanse schalen, kleefrijst met allerlei lekkere dingen, 7 soorten sambal, soepen, salades, Engels ontbijt, fruit, er worden verse crêpes, pancakes en wafels gemaakt, kortom teveel om te kiezen, het was geweldig!!!
Als we bij de bus komen feliciteren we Asep en Tontong met Idul Fitri, het suikerfeest, we geven ze een hand en ieder een grote dikke sigaar, ze zijn er blij mee. De mannen hebben ook hun mooie kleding aan en hebben al uren in de moskee gebeden, we zeggen dat we e gehoord hebben en dat ze het goed gedaan hebben. Gelukkig kunnen we dit allemaal zeggen en hebben we lol met elkaar. Idul Fitri wordt gevierd met de hele familie, we zien onderweg ook een gezin in een huis (soort garagebox) met elkaar zitten te eten op de grond, tussen hen in kleden vol met eten.
Na het ontbijt naar de Prambanan, onderweg staan er bij de stoplichten travestieten die voor de ramen van de bus kusjes geven en de lippen tuiten om zo geld bij elkaar te krijgen. Bedelen mag hier niet en als ze politie zien schijnt de rok omhoog te gaan en nemen ze de benen, helaas kwam er geen politie. Onze bijrijder Asep geeft ze wel wat geld. Als je hier geld geeft aan de bedelaars riskeer je een gevangenisstraf van 6 maanden die je echter ook af kan kopen voor 10 miljoen rupiah, het schijnt hier ook erg corrupt te zijn.
De Prambanan is een Hindoeistische tempel, we moeten allemaal een sarong aan, ook de mannen, JP leek wel een soort van sumoworstelaar ;)
We hadden een leuke gids het valt op dat veel van de gidsen echt humor hebben. Het voordeel van Idul Fitri is dat het overal best rustig is, er lopen wat mensen rond maar dat is niets bij wat het normaal is, de mensen die er lopen lopen in feestkleding. We gaan de tempels in en horen de interessante verhalen, we leren veel over het Hindoeisme en Boeddhisme. We worden weer aangesproken door een groep Chinese mannen en een andere groep die met ons op de foto willen, vooral de Chinese mannen krijgen geen genoeg van foto's met onze dames, het blijft grappig. Wat is het warm zeg in en om de tempels. Na het bezoek gaan we in de bus en rijden we binnendoor over een kampoeng, we stappen uit en gaan naar een restaurant om wat te eten. Bij een van de huisjes zitten mensen buiten met een meisje in een mooie jurk, op het erf lopen kuikentjes rond in de bijzondere kleuren neonroze en knalgeel, op de grond ligt er een paarse….dood.
Het meisje pakt de beestjes op en speelt met ze alsof het nepkuikens zijn, oeps ze vallen uit haar hand, de meiden mogen ze ook vasthouden. Het is echt zielig ze verven hier de kuikens zoals wij de paaseieren verven. Vandeweek zagen we ergens ook al geverfde heremietkreeftjes, dat moest de dierenbescherming eens weten. Maar ja het is zoals het is, wij kunnen er helaas niets mee. We eten lekker wat en vertrekken weer. Onderweg gaan we weer naar een batikfabriekje maar deze keer is het een gallery, de man is een kunstenaar en noemt zichzelf picasso. Hij laat ons wat zien en de meiden mogen zelf een patroon maken met de vloeibare was op een stukje wit katoen. Ik zie een mooi batik kunstwerk op zwart katoen van 90 x 200 cm, het is een prachtig doek met name door het zwart wit en goud, erop staan de maskers van de verschillende Indonesische eilanden. Thomas de meiden en ik vinden het mooi en besluiten het te kopen, het wordt nog gewassen en later op de middag bij ons hotel afgeleverd.
Daarna op naar een pasar die erg tegenvalt, we hopen op een markt met eten maar dit zijn alleen maar kleren. We besluiten snel te gaan. Het is 4 uur en we besluiten dat we de volgende ochtend bij het zwembad willen blijven, we moeten nl om 14.00 uur bij het vliegveld 2km verderop zijn. We houden in de bus overleg over wat verder te doen, in het hotel aangekomen zeggen we tegen Albert dat ze wat ons betreft naar huis kunnen rijden, het is onzin als ze zich verder de hele middag, avond en ochtend moeten vermaken om ons 2 km van het hotel naar het vliegveld te rijden. Albert rent naar de mannen en komt terug om te zeggen dat ze heel blij verrast zijn dat we ze dit geven zodat ze de volgende dag feest kunnen vieren met hun familie, dat geeft ons een fijn gevoel, we hebben een goede beslissing genomen en nemen morgen zelf een taxi naar het vliegveld.
We drinken nog een cappuccino met de mannen, nemen een heleboel foto's met elkaar in het hotel en voor de bus, ook met hun toestellen nemen ze veel foto's voor de familie. Monique en ik kussen Albert met tranen in onze ogen, ook Albert wordt ontroerd, Asep en Tontong kussen ons ook spontaan, bijzonder he dat je in een week zo'n band met elkaar op kan bouwen, natuurlijk hebben we het telefoonnummer van Albert en hij van ons. Ze rijden heel langzaam van ons weg en blijven zwaaien en wij naar hen tot ze de hoek om zijn en wij een beetje ontdaan en weemoedig achterblijven. Wat een tuttebellen zijn we toch he, huilend nemen we nog een koffie met een troostgebakje. De meiden gaan zwemmen en wij gaan op het terras zitten met een drankje. Straks douchen en lekker eten en dan naar bed. Tot morgen (ps misschien dan met een foto update, lukt nl nog niet)