Canada roadtrip 2014 dag 8

Het verslag van gisteren was een beetje dubbelzinnig soms, we zaten met elkaar in een restaurant onder het genot van een wijntje ter ere van onze 21 jarige huwelijksdag. Je snapt we hadden wat lol en schreven dus het verslag enigszins met elkaar. Dit verslag wordt dus weer een serieuze versie.
Vroeg wakker, ik besluit nog even te blijven liggen want het regent en onweert best hard. Het is pas half 6, om 7 uur ga ik Monique wakker maken om samen lekker in de regen te gaan staan…..echter het is om 7 uur weer droog. We eten buiten en rijden om half 9 weg, er ligt op het park een grote groep Wapiti's (soort herten) te slapen. We hebben nog geen slaapplek voor vanavond dus eerst maar een plek op de camping regelen. Het blijkt erg druk te zijn, terwijl we vragen komen er ineens twee plekken vrij, niet naast elkaar maar we nemen ze toch maar.
Het plan is the gaan raften, dus op naar het dorp om kaartjes te kopen. Helaas alles is volgeboekt, we gaan koffie drinken. Ik heb moeilijke momenten vanmorgen, nog geen 4 weken geleden is mijn moeder na een kort maar hevig ziek zijn binnen 8 weken overleden, mijn hoofd zit vol, ik ben heel moe en besef soms ineens dat ze er niet meer is. Het is nog steeds onwerkelijk, als ik Marei met haar oma hoor bellen (begrijp me niet verkeerd dat moet ze gewoon blijven en kunnen doen want dat is het leven) schiet ik vol, ik zou het liefst mijn ouders bellen maar helaas ik heb er nu geen een meer, zou zo graag willen delen hoe mooi het hier is en hoe gezellig we het hebben, maar helaas dat is voltooid verleden tijd :(
Na de koffie en iets lekkers slenteren we een beetje door het gezellige dorpje Jasper en boeken de rafting voor de volgende ochtend 9 uur.
We gaan rijden naar Maligne Lake, de weg ernaartoe schijnt bij uitstek het gebied te zijn waar je veel wild tegen kan komen. Eerst even eruit bij Maligne Canyon. Pheline kwam naar me toe om te zeggen dat ze een meisje van de hockey had gezien, ze had maar even gezwaaid. Nou ja we zien nauwelijks Nederlanders en als je dan een gezin tegen komt en je kent ze dan zeg je niks???? En inderdaad daar kwamen ze aan lopen, achteraf ken ik ze wel maar van gezicht niet van naam. We hebben even gekletst en ervaringen uitgewisseld, we gaan met hetzelfde vliegtuig terug blijkt. We lopen een stukje over de canyon, het is een kloof van 55 meter diep en om sommige plaatsen zo smal dat de eekhoorntjes eroverheen kunnen springen. De kloof wordt steeds dieper omdat het water dat erdoor stroomt zo veel kracht heeft dat de stenen uitgesleten worden. Het is weer een prachtig stukje natuur. We gaan weer door en rijden naar een plek langs de weg waar we de rv's neerzetten en weer eens een heerlijke lunch maken. Wat een leven toch, heerlijk. Onderweg naar het lake was er in een bocht een opstopping, er lagen wat berggeiten (de mannetjes) in de kant en midden op de weg stond een moeder geit die niet uitweek. Ineens kwamen er twee kleine geitjes op de rotsen tevoorschijn die duidelijk niet naar beneden durfden. Na een minuut of 10 van twijfelen en kleine stapjes gleden ze over de rotsen een stuk naar beneden waarna het stel via de zijkanten wegliep, schattig om te zien. Het lake is prachtig, er ligt een botenhuis bij, het is net een plekje voor een film zo gaaf ziet het er uit. En wederom heerlijk rustig. Er zit een man op het terras met allemaal herten geweien en bontmutsen en kragen. Hij vertelt ons over de herten en "zet" de geweien op ons hoofd zodat we foto's kunnen nemen. Ze zijn allemaal ontzettend aardig hier. We gaan wandelen, inmiddels is het rond half 6 in de middag. Het is een mooie wandeling langs het meer ineens lijkt het of het pad ophoudt en verandert in een smal paadje het bos in. Ik vind het niks, maar ga toch achter de leaders Thomas en Monique aan (onder protest dat wel). Het wordt donker en gaat regenen het pad gaat steeds dieper het bos in en wordt uiteindelijk een pad van boomstronken en wortels (die we wel vaker gezien hebben maar er ineens dreigend uitzien als het donker wordt en gaat regenen, ik ben bang om een beer tegen te komen, we hebben geen berenspray en hebben de dag ervoor gehoord wat een beer met je kan doen, dat wil ik niet). Ik besluit terug te gaan en krijg Monique gelukkig mee. Achteraf, als we op het terras weer in de zon zitten, bleek toch dat het een loop was, zoals Monique al zei, we hadden dus best door kunnen gaan. Ineens voelde ik me wel een tutje en had spijt dat ik niet doorgelopen was, maar ja alles ziet er heel anders uit als de zon schijnt. We hebben tot 8 uur in het zonnetje gezeten, er kwam een prachtig hert genaamd een muldier met een prachtig gewei uit de bosjes die we allemaal van zeer dichtbij konden fotograferen. Om 8 uur gaan we naar beneden rijden in de hoop rond deze tijd wat wild te spotten. Maar helaas we rijden bijna anderhalf uur maar zien helemaal niets, en dat nog wel op het juiste tijdstip op de juiste plek, we zijn teleurgesteld. We eten pizza in een restaurant en maken gebruik van de elektriciteit om apparatuur op te laden en de foto's over te zetten. Hierna naar onze plek op de campground om heerlijk te gaan slapen. Op naar de volgende dag